Stage

Soms denk ik wel eens: hoe moet ik in godsnaam gaan solliciteren later met dat spreken… Stage vinden… ja zulk soort dingen… Dat vraag ik me soms wel eens af.

Als mijn jobcoach er was dan deden ze op mijn stage wel lief en aardig, maar zodra zij weg was dan was meteen de rug omgekeerd. Als ik iets wou vragen dan kreeg ik alleen geïrriteerde blik, dus daarom ben ik ook bang geweest dingen te vragen aan hun.

Ik heb ook stage gelopen bij Turkse kapsalon, dus ik moest ook telkens vragen of ze wat wilden drinken, en meest begrijpten ze mij niet, zeiden ze van: ‘wat zei je?’. Moest ik het weer opnieuw zeggen. En als je Turks niet begreep, dan moest ik wel in ‘t Nederlands praten, ja, geen ander keus.

Want ene kant ik ook Turks, en als ook Turkse klanten komt, en moet je ook wel beetje Turks praten, en mijn Turks is ook niet zo goed. En mijn baas zei,: ‘ja, je moet Turks leren, je moet dat leren’ weet je wel, hij dacht dat ik geen Turks had geleerd. Dus had ik ook verteld dat ik
spraaktaalproblemen had, en dit en dat, en daarna begreep hij wel een beetje. Maar ik ging altijd zeg maar zelf oplossen: ik dacht zo: ‘o, als ze Turks niet begrijpen, moet je wel Nederlands begrijpen, en als ze dat niet begrijp, dan vraag ik gewoon hulp’.

Van school gingen ze ook kwamen, en controleren of het goed baas was, en ze gingen ook even cijfer geven en hoe ik met klanten omga, en hoe ik met m’n spraak ben, en ik mocht ook telefoon opnemen. Dus moest ik ook afspraken maken, maar met die tijd … met Turkse tijd is het echt anders, bijvoorbeeld half drie is het half twee in Turks, dus ja, je zeg: ‘half twee’ en in Nederlands zeggen ze: ‘half drie’, dus is het heel raar en raakte ik helemaal door elkaar.

Toen ik met stage begon, zag mijn baas wel dat ik niet zo goed kon praten en dan moest ik ook nog een keer in Turks vertellen aan hem, want hij spreekt ook niet goed Nederlands. Hij ging wel moeilijk begrijpen, maar daarna begreep hij wel. En daarna probeerde hij wel mij helpen, hij probeerde mij heel veel moeilijke woorden te leren. En hij ging zeg maar die quiz-spellen kopen, om dan zeg maar te testen of mijn Turks goed was. Ik vond ’t wel moeilijk. En
dus ging hij ook meehelpen. Ik vond ’t wel leuk en de tijd ging ook snel voorbij met zulke dingen. Ging ik ook bijleren.

Ik loop nu stage en volgend jaar moet ik ook. En in de derde heb ik ook stage gelopen. Dat ging wel goed. Een keer op een manege, maar toen vond ik het niks, want ik moest alleen maar vegen. En de tweede was een boekwinkel, en nu doe ik bij een bakkerij en dat ga ik volgend jaar ook doen. Dan versier ik taarten, maar ik doe geen klanten want ze doen alleen maar bakken. En collega’s maken soms wel eens grapjes over mij en ook nog over iemand anders. Maar dat is wel leuk.

Mijn eerste stage was rampzalig. Ik durfde niks eigenlijk. Ik vond het best wel eng, maar het eerste half jaar ging op zich wel goed, maar daarna kreeg ik een stagebegeleidster, en daar kreeg ik niet echt hoogte van, en toen sloeg ik gewoon dicht.