Vrienden

Als ik naar MBO hoop ik wel dat ik wat betere, andere vriendinnen krijg. dat lijkt me wel leuk om een keer gewoon ‘normale’ vriendinnen te hebben. Want de vriendinnen die ik nu heb, zijn allemaal ‘abnormaal’, nee, niet abnormaal, maar.. die hebben natuurlijk ook wat. Zoals de één heeft ESM en de ander is weer doof en de ander heeft autisme. Het heeft allemaal wel weer iets anders.

Ik heb het nog nooit ik heb nog nooit echt vrienden in de buurt gehad, dus ja, kan je ’t ook niet echt vergelijken met hoe het zou zijn als ik hier op school zat. Ik mis het niet echt, want ik weet niet wat het is. In mijn vrije tijd… ja beetje bij mijn ouders rondhangen. Ik maak huiswerk, tv kijken, computeren, niet veel meer.

Vriendinnen in de klas heb ik eigenlijk niet. In de buurt ook niet. Omdat ik zelf moeilijk contact maak en ja ik weet ook heel vaak niet wat ik zeggen moet, dus.

Ik heb twee vrienden die normaal zijn. Ja, dat zijn mijn broertjes als het ware. Daar gaan we al sinds dat ik klein ben gaan we al mee op vakantie, en van alles en nog wat spreken we af enzo. Maar die wonen ver weg jammer genoeg. Maar als ik ze zie, weet.. die zeggen het ook tegen me van: ‘wat bedoel je nou?’ Of ‘bedoel je dit?’ Of ‘rustig vertellen,’ dat zeggen ze wel.
En dat is wel altijd fijn.

Soms blijf ik lang op school, omdat dan is de hele klas vrij, ja, gaan we altijd wel iets doen. Maar ik heb ook tijden dat ik gewoon meteen naar huis ga. Maar echt, echt buiten school met anderen afspreken, om even zo te zeggen, echt de weekenden, dat doe ik niet zo heel erg.

Voor mij maakt niet zo veel uit waar ik op school zit. Ik vind het overal gezellig. Ik kan echt
best wel snel vrienden maken enzo. Maar vrienden van school zie ik alleen op school. Die wonen in een andere plaats.

Op speciaal onderwijs had ik veel vrienden, maar hun wonen ver weg. Dus na school kan je
niks doen, dan zijn contacten allemaal weg. In de buurt heb ik geen vrienden. Daar komen ook vaak uitbarstingen van, dat ik gewoon niemand heb. En ook al probeer ik allerlei dingen, het helpt gewoon niet.

Op de basisschool heb ik op een speciale onderwijs gezeten. VMBO was gewoon normaal. Was heel erg wennen. Toen de eerste keer had ik al helemaal geen vrienden ofzo, want al alle
meisjes en jongens van de basisschool die gingen allemaal naar de andere school. Dus kwam ik daar in m’n eentje, en ik vond wel heel eng enzo. Maar ik heb later daar wel vrienden gemaakt. Dat was wel later gelukt. Daar was wel blij mee.

Ik had op school lekker veel vriendinnen. Nu ook.

Vroeger had ik geen een, nu wel. Iedereen komt gewoon bij elkaar. Op een gegeven moment ben ik vier of vijf weken niet geweest, ze hebben me allemaal gemist die vijf weken!

Op de basisschool kon ik niet vaak afspreken, want ze woonden allemaal ver weg. Maar nu wel vaker, ik kan nu ook makkelijk ergens naartoe. Stappen of winkelen of bij V&D boven zitten en dan kopen we wat te drinken bij Albert Heijn en gaan we een beetje kloten.

Wel jammer dat schoolvrienden niet hier wonen. Ik dacht: als hier gewoon in deze stad zo’n
school hier was, gewoon, vond ik dat leuker. Als ik geen ESM had, of dyslexie, vind ik het wel leuk om naar gewone school te gaan.

Ik heb superveel contact met de jongeren van de kerk, dat is elke week een beetje praten met elkaar, eten… en praten. En ik ga nu voor het eerst op kamp.

Ik gebruik MSN en Hyves, dan praat ik gewoon met … ik heb ook nog heel veel oude vriendjes van basisschool.

Ik heb 149 vrienden op Hyves. Ook veel van school. Op Hyves gewoon praat gewoon hetzelfde hoor. Gewoon een gesprekje voeren en dan: ‘o, ja, spreken we wel morgen verder af.’

Ik krop dingen in. Als ik dan probeer te vertellen, dan klap ik dicht. Dan ben ik echt niet meer te praat te krijgen. Ik ben veel aan het gamen. Dan ben ik dus met andere mensen online aan ’t spelen die in Amerika zijn. Die me totaal dus niet kennen, daarmee kan ik wel een gesprek mee beginnen. Die help mij ook wel beetje… positief nog in ’t leven te zien.

Ik heb een vriend en hij begrijpt me meestal wel. Soms hij zei tegen mij, ik toon zeg maar beetje moeilijk, en soms kan ik ook heel moeilijk vertellen over mezelf zeg maar, als ze vragen wat je eigenschap is of je kenmerk, dan vind ik heel moeilijk om het uit te leggen.

Ik had op VMBO ook vaak wat buitenlands vrienden, en die hadden dan zelf ook moeite met
Nederlands. Dus dan was ik dan niet de enige die heel tijd moeite had met Nederlands.

Ik ben eigenlijk best depressief geweest in heel veel tijd. Omdat alles niet lukte, en alles
liep maar tegen. Sinds het gamen is het wel wat beter gaan, want de online spelers zeggen van ‘als je misschien zo doet, en zo, dan kan je het makkelijk aan’ zeg maar.

Hun praten me over hun leven, en daar kan ik dan ook reactie op geven. Maar ja ‘t zijn mensen die ik niet persoonlijk ken, dus dan is het makkelijker praten. Als het in echte
leven zou praten dan zou ik echt gewoon… dichtklappen, tenzij het echt één op één is, of twee op één, maar.. meer niet.

Ik heb heel veel vrienden buiten de school, zonder ESM-problemen, en ze gebruik echt heel veel moeilijke woorden. Dan geef ik wel door: ‘ik weet dat niet’ en dan leggen ze uit wat het
is en hun begrijpen mij ook enzo. Alleen ze vinden mijn stem heel erg schattig, dus dan gaan zij dat telkens zeggen. Zeggen ze heel tijd: ‘schattig, schattig, schattig’.

Ik heb ook veel aan vrienden gehad. Nog steeds. Die helpen me als ik iets moeilijk vind, dan zeggen ze: kom maar langs, dan help ik je wel.

Ik heb mijn vriend waar ik wat dingen mee doe. Met zijn vrienden doen we ook wel spelletjes, dus ik doe ook wel vaak spelletjes. En mijn beste vriendin die heeft nu net een vriend, en die
zijn ook naar het Noorden verhuisd, dus die heb ik ook vlakbij, dus dat is op zich wel leuk.

Na school iets afspreken dat kan niet. Dan worden we gelijk opgehaald met de taxi. Maar we
kunnen wel afspreken de volgende dag. Eigenlijk mag de andere kinderen niet er in, in mijn busje, want de taxi’s vinden dat niet zo leuk. Dus dan moet ik mama vragen als zij mij ophaalt. Maar is niet zo vaak. Ik zie ze vaak op school, maar minder hier thuis, want ze zijn ver weg. Dat is niet zo leuk dan weer daarheen, want ik zie ze toch gewoon op school.

Ik heb nou twee vriendinnen, wel eentje die heeft ook wat moeite met Nederlands. Maar zij is
wel gewoon Hollands. En eentje die heeft ook ESM. Die ken ik van de speciale basisschool.

Ik doe de laatste tijd heel veel stappen in de stad. Gewoon een beetje winkelen met vriendinnen van school. Of dan ga ik van ook vriendin van de Internaat, ga ik meestal een filmpje kijken of zo.